Nr inw. MOK/CH 1413
Wojna pozbawiła wielu młodych ludzi normalnego dzieciństwa. Przerwała lub odebrała możliwość zdobycia wykształcenia.
Tak sytuację żydowskiego szkolnictwa w grudniu 1939 r., w okupowanej Łodzi, opisuje w swoim dzienniku piętnastoletni Dawid Sierakowiak: „Szkoła zabrana. […] Nastrój grobowy. Masowy rabunek biblioteki”, w innym wpisie dowiaduje się o sadyzmie wymierzonym w Żydów: „Wracając ze szkoły, widzę nagle przy Kilińskiego straszny widok. Idzie Żyd, a za nim jakiś Niemiec ubrany jak furman i olbrzymim drągiem wali go po plecach, aż się zataczał […] Zatrzasnąłem się całkiem”. Dawid miał przed sobą dobrze zapowiadającą się karierę uczniowską. Z powodu panujących w łódzkim getcie chorób i głodu umiera 8 sierpnia 1943 r.
Prezentowane artefakty ze zbiorów Muzeum – stalówki – przypominają nam o szczęśliwych dniach, osobistych planach i marzeniach najmłodszych ofiar wojny, w tym ofiar niemieckiego obozu zagłady w Chełmnie.
